Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010


19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το Α κι το Ω στη λεξη φιλος ...............
Ο Αληθινός φίλος . . . .

(Α) λλοιώνει το θυμό σου

(Β) οηθάει όποτε και όταν τον χρειαστείς
...
(Γ) αληνεύει τις ταραχές σου

(Δ) ωρίζει ακατάπαυστα πράγματα και συναισθήματα

(Ε) λευθερώνει αισθήματα αγάπης και χαράς

(Ζ) ωντανεύει την ζωή σου..

(Ή) λιος είναι σε περιόδους θλίψεων

(Θ) υσίες κάνει για να σ΄έχει στο πλευρό του
(Ι) λαρότητα εκπέμπει όταν σε κοιτάει

(Κ) ολυμπάει στις τρικυμίες της ζωής μαζί σου

(Λ) ιώνει την μοναξιά απο την ζωή σου

(Μ) οιράζεται τα όνειρα μαζί σου

(Ν) ιώθει τον πόνο σου

(Ξ) εχνάει την άσχημη συμπεριφορά σου

(Ο) ραματίζεται την πληρότητα σου

(Π) ροσφέρει την καρδιά του

(Ρ) ωμαλαία σε υπερασπίζεται

(Σ) υγχωρεί τα λάθη σου

(Τ) ρέφει το πνεύμα σου

(Υ) πολογίζει σε εσένα

(Φ) ωνάζει όταν δεν θέλεις να ακούσεις

(Χ) αίρεται όταν προοδεύεις

(Ψ) ηλά κοιτά για να σε συναντήσει

(Ω) ! φίλε της καρδιάς μου , πόσο στ΄ αλήθεια κοντά Στο Θεό κατοικείς ( ; ) ! ....

Μοναδικές εκφράσεις για το πολύτιμο δώρο της φιλίας που χαρίζεται από Το Θεό στον άνθρωπο , γραμμένες από τον αρχιμανδρίτη Δαμιανό Ζαφείρη .

Ανώνυμος είπε...

δες ...............
Προχώρα ήρεμα ανάμεσα στον θόρυβο και
τη βιασύνη και αναλογίσου πόση ειρήνη μπορεί να υπάρξει μέσα στην
ησυχία. Όσο σου είναι δυνατόν και δίχως υποταγή, προσπάθησε να έχεις
αγαθές σχέσεις με τους ανθρώπους. Λέγε την αλήθεια σου ήρεμα και
καθαρά, άκουγε τους άλλους,ακόμα και τους πληκτικούς και αμαθείς, έχουν
...και αυτή τη δική τους ιστορία. Να αποφεύγεις τα επιθετικά και θορυβώδη
άτομα. Είναι μια ενόχληση για το πνεύμα. Εάν συγκρίνεις τον εαυτό σου με
άλλους υπάρχει κίνδυνος να γίνεις ματαιόδοξος ή πικραμένος, γιατί πάντα
θα υπάρχουν καλύτεροι ή χειρότεροι από σένα.
Να χαίρεσαι τις επιτυχίες σου και τα
όνειρα σου. Κράτα το ενδιαφέρον σου για τη δουλειά σου όσο ταπεινή και
αν είναι, είναι ένα πραγματικό απόκτημα μες στις εναλλαγές της τύχης. Να
είσαι προσεκτικός στις δουλειές σου γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος από
απάτες.
Αλλά αυτό να μην σε τυφλώνει και στις
αρετές που υπάρχουν, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ανώτερα ιδανικά και
πάντα η ζωή είναι γεμάτη από ηρωισμούς. Να είσαι ο πραγματικός εαυτός
σου. Και προπάντος να μην υποκρίνεσαι στοργή. Ούτε όμως και να είσαι
κυνικός με την αγάπη γιατί παρόλη την ξηρασία και απογοήτευση, αυτή
πάντα ξαναφυτρώνει σαν την αιώνια πρασινάδα.
Δέξου με καλοσύνη την εμπειρία των
ετών και παραχώρησε με χάρη τα πράγματα στα νιάτα. Καλλιέργησε τη δύναμη
του πνεύματος σου για να προφυλαχτείς πίσω από την ασπίδα του σε μια
ξαφνική κακοτυχία. Αλλά μην βασανίζεις τον εαυτό σου με έννοιες για το
"τι θα γίνει". Πολλοί φόβοι είναι απλώς αποκυήματα κόπωσης και
μοναξιάς. Είσαι και 'συ παιδί του σύμπαντος όπως είναι τα δένδρα και τα
τα άστρα....και έχεις και εσύ δικαίωμα να βρίσκεσαι εδώ. Και είτε το
καταλαβαίνεις είτε όχι, αναμφίβολα το σύμπαν φανερώνεται όπως
πρέπει...Γι'αυτό, να βρίσκεσαι σε ειρήνη με τον Θεό....και παρόλους τους κόπους σου και τους αγώνες σου
μέσα σε αυτή τη φοβερή δίνη της ζωής προσπάθησε να είναι ήρεμη η ψυχή
σου... Παρόλη την υποκρισία, τη μονοτονία και τα γκρεμισμένα όνειρα, αυτός ο
κόσμος εξακολουθεί να είναι ωραίος. Έχε το νου σου.

Προσπάθησε να είσαι ευτυχισμένος...

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου είμαι η αλφαβήτα,
και γράμματα σου γράφω.
Με φωνάζουν ελληνική και από το σύμπαν της ψυχής πηγάζω.
...Το πνεύμα μου είναι άυλο και όμως υλικό.
Αόρατο και όμως ορατό.
Οι λέξεις η εικόνα μας στη γη,
άγγελοι για τον ουρανό μες στη ψυχή.
Ναι γεια σου, εγώ είμαι η αλφάβήτα,
εγώ που σ' αγαπάω,
και ως κείμενο για πρώτη φορά για μένα σου μιλάω.
Σύμπαν, ζωή του ουρανού στη γη.
Αγάπη ουράνια που ζεις στου ανθρώπου την ψυχή.
Εγώ είμαι η νόηση του νου σου,
και εσύ ο στρατηγός μου,
που εξουσιάζεις τις ουσίες μου εδώ στη γη.
Οι λέξεις παράγουν κραδασμούς μες στην ψυχή,
και η ουσία των λέξεων, ως κατανοητό παίρνουν ζωή στη νόησή σου.
Και εσύ παίρνεις χρώματα και αρώματα συναισθημάτων,
και ζωγραφίζεις στο λευκό πίνακα της ψυχής σου,
την αγάπη, τον έρωτα και τη ζωή.
***
Γεια σου είμαι η αλφαβήτα
και θέλω για πρώτη φορά εγώ να σε διδάξω.
Να σε βγάλω από τα πρέπει των άλλων εαυτών
και τα φτερά του λευκού περιστεριού το σύμπαν για πορεία να χαράξω.
Άνοιξε τα μάτια της ψυχής
και άκου την καρδιά σου.
Εγώ είμαι ο λόγος και η αρχή
αυτής της άναρχης αρχής
το τέλος της αλήθειας
που κάτω στη γη, αιώνια ζωή την λένε.
***
Γεια σου είμαι η άλφα βήτα
και μήνυμα στο θεό της γης σου Άνθρωπε
σου φέρνω:
Το ψέμα σου νύχτα, στη δύση σου κοίτα.
Εγώ είμαι η αλήθεια και σου 'χω μαχαίρια από φωτιά.
Φύγε μάυρο, φύγε να χαθείς.
Να πας στο τέλος της γραμμής
να μην σε ξαναδούνε μάτια σαν και τα δικά μου.
***
Άνθρωπε, που έχεις στην ψυχή σου το ψεύδος (ψ-εύδος: ψ= ψυχή, εύδος=ύπνος).
Εγώ είμαι η αλήθεια (α-λήθεια=εκτός της λήθης).
Εγώ είμαι ο Λόγος του φωτεινού Νοώς (Έλληνας).
Εγώ είμαι το Α και το Ω!
Εσύ η εικόνα μου και η ομοίωσή μου!
Εσύ η εικόνα μου μεν, (καρπός της αγάπης Θεός=η βασιλεία των ουρανών εντός υμών εστί)
μα και η μαρμαρωμένη σου ουσία δε (εσύ ο εσταυρωμένος εαυτός του Χριστού-χρηστός=μέσα στον τάφο σου ζείς με διπλωμένα τα σάβανά σου και με ταφόπλακα του πνεύματος σου, την λέξη δαίμονα ΑΡΧΑΙΑ ΠΕΘΑΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ= Ο μαρμαρομένος βασιλιάς, της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ).
***
Γεια σου είμαι η αλφαβήτα και σε ευχαριστώ
που κάθισες και με άκουσες.
Ναι σε ευχαριστώ...
Ναι σου πλένω τα πόδια και σ' αγαπώ.
Άνθρωπε, χώμα που με κουβαλάς,
εσύ που με χρησιμοποιείς ποιόν Θεό υπηρετείς;
''Εγώ είμι το φως του κόσμου
ο ακολουθών εμοί
ου μη περιπατήση εν τή σκοτία
αλλ`έξει το φως της ζωής''.
-------
***
Η αποστασία της αγάπης των ανθρώπων, η γνώση του σήμερα του ψ-εύδους (που κοιμίζει την ψυχή του Αδάμ. Και υπνωτίζει την γνώση της γυναίκας Εύας, δεξιάς του θεού ως ουσία.
Το ένα το πνεύμα λόγιε θνητέ, για εσένα είναι αυτό που κάποιοι άλλοι από εσένα έγραψαν, και έζησαν, και εσένα σου επιβάλουν να ακολουθείς , την δικιά τους την γνώση.
Οπότε έλληνες, δείτε έξω από την γνώση των πρέπει τους, και με τα μάτια της αλήθειας της ψυχής σας, και όχι με τον νου που σας πέρασαν κάποιοι άλλοι, αλλά.
Με της φύσης της καρδιά σας, και της αγάπης, και εκεί αδέλφια ψυχή του θεού της ζωής, γίνε ένα το είναι σου εγώ μου, και στο ένα πνεύμα που είναι το αίτιο που υπάρχεις , αναπνέεις και κατανοείς.
Κατανόησε αυτά που μαθαίνεις, και εσύ αποφάσισε, δες, και περπάτα.
Το φώς, σου φωτίζει την γνώση σου, και εσύ βλέπεις και μόνος σου αποφασίζεις το ποιόν δρόμο θέλεις να βαδίσεις, και δεν σου χαράζει δρόμους και πορείες, που εσύ ποτέ σου δεν θέλησες να περπατάς.
Μα σου ανοίγει τα φτερά της ελευθερίας, σαν την ελευθερία που ζεί στην καρδιά ενός λευκού περιστεριού.
Που είναι το ένα περιστέρι μέσα σε μυριάδες αδέλφια του,
Και αγαπά αυτό που ζεί.
Μέσα στην ελευθερία που του χάρισε ο δημιουργός του.
Μέσα στην αγάπη που είναι ο θεός του.
Μέσα στο λόγιο που τα πρέπει η τα δεν πρέπει , δεν χωράνε, διότι αδέλφια μου , τα περιστέρια ξέρουν να αγαπάνε, το κάθε ένα από αυτά, γεννιέται για να ανήκει στο αιώνιο του ταίρι.

***
i.b

Ανώνυμος είπε...

Είναι η αγάπη τέχνη;...Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια.

Mήπως όμως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, «συναντά» ;;;

Όχι πως οι άνθρωποι θεωρούν την αγάπη σαν κάτι ασήμαντο.Οι άνθρωποι διψούν... γι' αγάπη.

Παρακολουθούν αναρίθμητα κινηματογραφικά φιλμ που διηγούνται ευτυχισμένες ή αποτυχημένες ερωτικές ιστορίες.Ακούν εκατοντάδες τραγούδια για την αγάπη...

Οι πιο πολλοί άνθρωποι βλέπουν το πρόβλημα της αγάπης πρωταρχικά σαν πρόβλημα του πως ΘΑ αγαπηθούν, και όχι του πως ν' αγαπήσουν...Τι είναι τελικά πιο όμορφο αν ειχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε αυτά τα δυο...Να μας αγαπούν ή να μπορούμε να μοιράζουμε αγάπη;;;

Ανώνυμος είπε...

Αν ποτέ μπορέσεις και σταθείς στη στάχτη των ονείρων σου, χωρίς να ανοίξεις καμιά πληγή στην καρδιά σου, τότε μόνο μπορείς να πεις ζωή σε νίκησα... Είσαι τέλειος!!

Ανώνυμος είπε...

Η δοκιμασίες προξενούν στη ψυχή ,θλίψη και ταπέινωση, ωστε το φιλόδοξο και ευκολοπτόητο μέρος αυτής να φτάνει στην απαραίτητη ταπείνωση. Η ταπείνωση φέρνει στην καρδιά φόβο Θεού και δάκρυα εξομολογήσεως, επιθυμία σιωπής.Ομως η δοκιμασία που γίνεται με αποστροφή του Θεού,επιτρέπει να γεμίσει την ψυχή συγχρόνως με απελπισία απιστία οργή και αλαζονεία....

Ανώνυμος είπε...

"Δεν είναι δυνατό εκείνος που αγωνίζεται για την αρετή να μην έχει πολλούς εχθρούς"
"Ακόμα και τρία μόνο άτομα αν κρατήσουν Ακέραιη την Ορθή Πίστη,αυτοί αποτελούν την Εκκλησία του Χριστου"
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Θεε μου, Κανε με να βλεπω τον εαυτο μου, οχι με τα ματια τα δικα μου,
αλλα με τα ματια των φιλων μου, για να τον διορθωνω, με τα ματια των
εχθρων μου, για να τον προστατευω, με τα ματια του αυτων που αγαπω για να τους κανω ευτηχισμενους...

Ανώνυμος είπε...

VRIKA AYTO KI EIN POLU OMORFO ......



Αρχαγγελική γνώση, χαμένη στο μαύρο διάστημα, ο λόγος σου βασιλέα μου , τους δίνει στερεά γη, να πατήσουν και να φωτίζουν την γη.
Το ελληνικό πνεύμα δεν πεθάνει, η γη μας η αρχαία, σαν σπόρος πέθανε, και σαν δένδρο ζωής, καρποφορεί στο μαγεμένο , από την αγάπη δάσος, και φωτίζονται οι θνητοί,
Μόνο εσύ άξιε μου βασιλιά μου, σκότωσες το πρόσωπό σου, και έγινες ο κανένας, και σήμερα με το θείο και ουράνιο βάπτισμά σου, μας ονόμασες σε Ιωάννη και Ιωάννα, στην ψυχή.
Μια από τις πολλές κουβέντες που έμαθα στην περιπλάνηση μου στο δάσος, είναι το κλειδί που μου άνοιξε τα μάτια, και έτσι η πλάνη των ανθρώπων δεν με αγγίζει ποια.

‘’και άγγελος από τον ουρανό να κατέβει ,και να σου πει : εδώ ο Χριστός εκεί ο Χριστός! Εσείς μην τον πιστέψτε, διότι , εντός υμών η βασιλεία των ουρανών,
Και σήμερα, φωτίστηκα για τα καλά¨))

Ιωάννης θα πει, ο θεός αυτόν που ελέησε, και τον κάθε Ιωάννη τον ελέησε, την Ιωάννα του, να είναι η μία ελεημοσύνη, αυτήν που θεός και άνθρωπος, γίνονται ένα, ο δικέφαλος αετός. Με λευκού περιστεριού καρδιά στην ψυχή, την Ανδρέα και την πραότητα, του μικρούλι μου βασιλιά Ιωάννη.
Αγαπημένε μου, σε ευχαριστώ!
Σε ευχαριστώ σε ευχαριστώ, που μας γνωρίζεις τον αναστημένο μας Κύριο Ιησού Χριστό.
Προσκυνώ σε.

Ανώνυμος είπε...

η αγαπη ειναι μια αδυναμια που μονο ενας δυνατος ανθρωπος μπορει να αντεχει να τη προσφερει...........οσο πιο πολυ αγαπας τοσο πιο δυνατος εισαι.........συγχαρητηρια σε ολους που αγαπουν αληθινα γιατι ειναι οι πραγματικοι νικητες και οι δυνατοι της ζωης.......

Ανώνυμος είπε...

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς... ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή.

Ανώνυμος είπε...

Εμαθα να αγαπω και εμαθα -επιτελους- να δειχνω στους ανθρωπους που αγαπω την αγαπη μου.Εμαθα,ομως, και να μην απαιτω ποτε την ανταποδοση αυτου του συναισθηματος.Εμαθα να κανω παντα αυτο που αισθανομαι γιατι η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την ζει κανεις... με απωθημενα.Εμαθα να ζω το σημερα και να το χαιρομαι γιατι το αυριο δεν οριζεται απο μας και δεν ξερουμε αν θα 'μαστε εδω για να το ζησουμε.Εμαθα πως στην ζωη δεν χωρανε προγραμματα και πως ακομα κι αν προσπαθησουμε να την προγραμματισουμε,παντα θα βρεθει κατι για να μας υπενθυμισει πως αυτο δεν εξαρταται απο μας.Εμαθα να αναλαμβανω τις ευθυνες των πραξεων μου και να αναγνωριζω τα λαθη μου.Μεσα απο αυτο ωριμασα και μεσα απο αυτα τα λαθη διδακτηκα πολλα, μα ειμαι σιγουρη οτι καποια απο αυτα θα τα επαναλαβω.Εμαθα να αποδεχομαι τον εαυτο μου και να τον συγχωρω. Αυτο ειναι αναγκαιο για να μπορω να προχωραω μπροστα.Εμαθα να στηριζομαι στις δικες μου δυναμεις,γιατι ετσι,οταν χανω τα ποδια μου,δεν θα χρειαζεται να βασιζομαι σε κανεναν για να ορθοποδησω.Εμαθα να μην στηριζω τα ονειρα μου σε κανεναν,γιατι μονο απο μενα εξαρταται η πραγματοποιηση τους.Εμαθα να σκυβω το κεφαλι οταν με επαινουν και να γυριζω και το αλλο μαγουλο οταν με χαστουκιζουν.Εμαθα να μην στρεφω το δακτυλο μου σε κανενα γιατι παντα τα αλλα τεσσερα ειναι στραμμενα προς εμενα.Εμαθα πως αναμεσα στους ανθρωπους που θα συναντησω στον δρομο μου,θα 'ναι πολλοι αυτοι που θα θελησουν να μου κανουν κακο μα εμαθα πια να τους ξεχωριζω και να τους προσπερνω.Το πιο σημαντικο,εμαθα οταν πεφτω,να μαζευω τις δυναμεις που μου εχουν απομεινει και να ξανασηκωνομαι...οσες φορες κι αν αυτο συμβαινει...Ναι,εμαθα να πεισμωνω, να παλευω και να προσπαθω.Εμαθα να αντεχω...Μπορει να χανω προσωρινα τον δρομο μου,μα δεν πρεπει ποτε να ξεχναω τον προορισμο μου...αυτο το εμαθα καλυτερα απ' ολα...

Ανώνυμος είπε...

ΦΙΛΙΑ

Φίλος είναι εκείνος που φέρνει στην
επιφάνεια την πιο καλή πλευρά μας,
την πιο
ειλικρινή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο ευγενική.
Για να διατηρήσει κανείς αυτό το τόσο πολύτιμο
συναίσθημα,
χρειάζεται να επιστρατεύσει όλη του
την ευφυία,
όλη του την ενεργητικότητα, όλη του
την καλοσύνη,
όλη του την ανεκτικότητα, όλη του
την πνευματικότητα.
Γιατί ο φίλος είναι
καθρέφτης του καλύτερου εαυτού του.

Ανώνυμος είπε...

ΛATPEYΩ THN βροχη!? ΓIATI η KAPΔIA MOY MΠOPEI NA κλάψει άφοβα, KANEIΣ ΔEN ΘA ΔEI TA δάκρυα MOY,.:AΛΛA THN βροχη ΠOY ΘA περπατά στα μάγουλα MOY,....

H βροχή γονιμοποιεί τα σπέρματα των καρπών στη γή,και το δάκρυ τα σπερματα των αρετών στην ψυ...χή....

Ανώνυμος είπε...

Ο Ιησούς Χριστός είναι το Α και το Ω της αγάπης.
Υπάρχουν για τον Χριστιανό πολλά πρόσωπα άξια αγάπης. Οι συγγενικοί δεσμοί προϋποθέτουν αγάπη και αφοσίωση πραγματική μεταξύ των οικείων. Η αληθινή οικογένεια, από την αρχή της, ιδρύεται με το ιερό εκείνο αίσθημα, που μυστηριωδώς αναπτύσσεται μεταξύ δύο ξένων μεταξύ τους προσώπων, και ενώνει τις καρδιές τους τόσο στενά, ώστε να ζουν και να σκέπτονται και να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, ενώ η αφοσίωση αυτή με τον νόμιμο γάμο αποτελεί την βάση της αληθινής ανθρώπινης οικογένειας. Ενώ αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται η οικογένεια, μεγαλώνει και η καρδιά του πατέρα και της μητέρας, γεννιέται η αγάπη των αδελφών μεταξύ τους, διαμορφώνεται συγγενικός κύκλος μέσα στον οποίο είναι φυσικό να σχηματίζεται πολύτιμο δίκτυο αγάπης και καλοσύνης, και μόνο λόγω της μεγάλης διαφθοράς της αμαρτίας, οι συγγενικοί δεσμοί εμφανίζονται συχνά τόσο χαλαροί, ενώ όχι σπάνια φθόνος και μίσος παρουσιάζονται εκεί όπου μόνο αγάπη περίμενε κανείς να δει.

Υπάρχουν λοιπόν πολλά πρόσωπα, που αρμόζει να είναι αντικείμενο αγάπης για τον Χριστιανό, γιατί συνδέονται μαζί του με συγγένεια.

Υπάρχουν και άλλα πρόσωπα εκτός του συγγενικού κύκλου, με τα οποία συνδέεται με αγνή φιλία επειδή έχουν τις ίδιες απόψεις. Ακόμα περισσότερο, πρόσωπα που ομολογούν τον ίδιο Σωτήρα και έχουν τον ίδιο Πατέρα στους ουρανούς, με τους οποίους συνδέεται με βαθύτατους δεσμούς της πνευματικής συγγένειας και αδελφότητας. Αλλά όλα αυτά τα αγαπητά πρόσωπα έχουν και πρέπει να έχουν για τον Χριστιανό, κατά πολύ δευτερεύουσα σχέση. Πάνω στον θρόνο της καρδιάς υπάρχει, και πρέπει να υπάρχει, ένας μόνος, ο Χριστός,«τον οποίον αν και δεν είδετε αγαπάτε. Εις τον οποίον αν και τώρα δεν βλέπετε αυτόν, πιστεύοντες όμως αγαλλιάσθε με χαράν ανεκλάλητον και ένδοξον»(Πετρ.Α’ 1:8) Εδώ εξηγείται η αφοσίωση και η σταθερότητα των μαρτύρων, ακόμα και όταν αναγκάζονταν για χάρη του Χριστού να εγκαταλείπουν και τα πιο αγαπητά πρόσωπα, όπως η Περπέτουα από την Καρχηδόνα, το βρέφος που θήλαζε, φέρνοντας αντίσταση συγχρόνως στις θερμές παρακλήσεις του γέροντα πατέρα της. Αλλά η εποχή των μαρτύρων δεν πέρασε και σήμερα. Σε πολλές περιστάσεις καλούμαστε να εκλέξουμε μεταξύ της αγάπης του Χριστού και εκείνης των συγγενών και των φίλων.

Οι άνθρωποι ενός πλούσιου γαιοκτήμονα ήταν πολύ αφοσιωμένοι. Ενας φίλος του, που το παρατήρησε, τον ρώτησε:«Ποιο μυστικό έχεις ώστε να αγαπιέσαι τόσο από τους ανθρώπους σου. Και διακόσιους ανθρώπους αν έχεις, είναι έτοιμοι να πεθάνουν για σένα.» Εκείνος αποκρίθηκε:«Και διακόσιες ζωές εάν είχα, θα τις θυσίαζα όλες αυτές για να μην πάθει κάποιος από αυτούς το ελάχιστο κακό». Ετσι εξηγείται η αφοσίωσή τους. Τον αγαπούσαν γιατί αυτός τους αγαπούσε. Αλλά ήσαν επιτέλους άνθρωποι, και αυτός και εκείνοι. Ο Χριστός όμως εγκαταλείποντας τον θρόνο και την δόξα Του και θυσιάζοντας τον εαυτό Του για μας, ξεπέρασε κάθε είδος αγάπης. Πώς λοιπόν να μην Τον αγαπάμε πέρα από κάθε άλλο στον κόσμο και τόσο ώστε ούτε η ελάχιστη σύγκριση να είναι δυνατή μεταξύ της αγάπης προς αυτόν και της αγάπης προς οποιονδήποτε άλλον;

Εάν ο Χριστός αποτελεί το Α και το Ω της αγάπης μας, τότε όλη μας η ζωή, η φανερή και η κρυφή, θα διευθύνεται όχι από το ατομικό μας συμφέρον, όχι από τις απαιτήσεις του γύρω κόσμου, ούτε σύμφωνα με τις απαιτήσεις των σχέσεών μας, ούτε σύμφωνα με τα ιδιαίτερά μας σχέδια και τις ατομικές μας βλέψεις, αλλά από το θέλημά Του και σύμφωνα με τα συμφέροντα του έργου Του. Οταν κληθεί αυτός να θυσιάσει κάτι για τον Κύριο και την δόξα Του, το κάνει με χαρά, που ο κόσμος είναι αδύνατο να κατανοήσει και να εξηγήσει.

Ανώνυμος είπε...

Είναι φορές που θέλουμε να πούμε ένα ευχαριστώ σε ανθρώπους που ήταν διπλά μας, που μας στήριξαν σε δύσκολες ώρες αλλά και στιγμές...Για κάποιους λόγους δεν μπορέσαμε να τους το πούμε να τους το δείξουμε... Για κάποιους λόγους τώρα είναι αλλού... μακριά .... αλλά ακόμη και κοντά αλλά δεν μπορούμε να τους εκφράσουμε γιατί απλά χαθήκαμε..., τσακωθήκαμε αλλά και για άλλους σημαντικούς - ασήμαντους λόγους... Γιατί γενικά όλα όσα μας κρατούσαν μαζί κοντά δεν υπάρχουν πια... Θέλω να πω ένα ευχαριστώ σε όσους με βοήθησαν ακόμη και χωρίς να το καταλάβουν... ένα ευχαριστώ σε όσους μου στάθηκαν σε δύσκολες στιγμές με την καρδιά τους και όχι απλά για να με κάνουν να νιώσω καλύτερα... Σας ευχαριστώ !!!
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΛΕΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΩΡΑ....ΜΕΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ......

Ανώνυμος είπε...

Φιλία για μένα..είναι να είσαι με ανθρώπους που αγαπάς..χωρίς να αισθάνεσαι άβολα..
χωρίς να ντρέπεσαι να είσαι ο εαυτός σου..να αγαπάς τον άλλον με τα ελαττώματά του..να μαθαίνεις από αυτόν..να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος..να περνάς καλά..να χαίρεσαι με την ευτυχία του..να είσαι δίπλα του στα δύσκολα..να είσαι στήριγμα αλλά πάνω από όλ...α να τον αγαπάς..να θέλεις το καλό του..και να μην δημιουργείς φιλίες με βάσει τα δικά σου ''θέλω'' αλλά με τα δικά σας !!!

Ανώνυμος είπε...

Φετος νιωσαμε οι περισσοτεροι να ταξιδευουμε στην διαδρομη χαρα-λυπη..με ενδιαμεσους σταθμους..της αγαπης, του μισους,του ονειρου,της ,απογοητευσης,της ευτυχιας,της στεναχωριας..ελπιζω το νεο ετος να κατεβαινουμε μονο στους σταθμους της χαρας..καλη χρονια σε ολους"

Ανώνυμος είπε...

Ότι πιο όμορφο να ξυπνάς το πρωί και να σκέφτεσαι"μια καινούργια μέρα ξεκίνησε..
...
Μια μέρα γεμάτη όνειρα ξανά γεμάτη ελπίδες για κάτι πιο όμορφο στη ζωή μας

Mια μέρα ακόμα στη παλέτα των χρωμάτων....και με το χαμόγελο ότι σήμερα ίσως ντυθούμε στο κόκκινο...το ροζ..το γαλάζιο της θάλασσας....στο κίτρινο-καφέ των κάμπων...στο πράσινο της φύσης....

και δεν μείνουμε στο γκρι και στο μαύρο της νύχτας ή της συννεφιάς....

Χαμογελάστε λοιπόν και δώστε στη ζωή σας το χρώμα που της ταιριάζει.....το χρώμα που της πρέπει....η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή.......

Την καλήμερα μου με το γαλάζιο της θάλασσας και τ' ουρανού....αφεθείτε και ταξιδέψτε εκεί που η καρδιά σας ,σας πηγαίνει....