Χαμογέλα
το ταξίδι της αγάπης σε περιμένει
να ζήσεις κάθε όνειρο
να πραγματοποιήσεις κάθε επιθυμία σου
να πετάξεις ψηλά..

φιλιά πολλά αγγελούνι μου!!!!

Σύμφωνα με τις ιστορικές παραδοσιακές πληροφορίες, η μεγάλη σε μέγεθος εικόνα της Πορταΐτισσας, η οποία φέρει κάτω από τη δεξιά σιαγόνα τραύμα με ξηραμένο αίμα, κτυπήθηκε με το ξίφος ενός Άραβα, ο οποίος ονομαζόταν Ραχάι και ήταν αρχηγός ενός πειρατικού στόλου. Όταν ο στόλος αυτός έπλευσε στη θάλασσα των Ιβήρων, ο Ραχάι έστειλε πειρατές, να κουρσέψουν τη Μονή. Αυτοί όμως δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν την εντολή του αρχηγού τους, διότι εμποδίσθηκαν από μία Γυναίκα και γύρισαν στα πλοία τους άπρακτοι.
Όταν ο Ραχάι άκουσε τη δικαιολογία των συντρόφων του, τους ονείδισε και αμέσως έτρεξε εναντίον της Μονής κραδαίνοντας το ξίφος του. Όταν είδε την αγία εικόνα της θείας Πορταΐτισσας, με θυμό τη χτύπησε με το ξίφος του. Από την πληγή άρχισε να ρέει άφθονο αίμα, που τον περιέλουσε. Στη θέα του αίματος από το φρικτό θαύμα, άρχισε να τρέμει, «και μετανοών δια την ασέβειαν του εζήτει συγχώρησιν. Επί τοσούτον ήλθεν εις επίγνωσιν και μετάνοιαν, ώστε εβαπτίσθη και έγινε πάραυτα μοναχός και κλαίων εξομολογείτο το αμάρτημά του».

Περιμένω μιά άνοιξη,

στην καρδιά του χειμώνα,

μιά χαρούμενη άνοιξη

με λουλούδια και φως,

να' ν'πλημμύρα τ'αρώματα,

να γυρνούνε στους δρόμους

οι άνθρωποι αμέριμνοι,

να' ν' κοντά ο Θεός.

Περιμένω μιά άνοιξη,

κι ας με δέρνουν οι μπόρες,

με τα μάτια ολάνοιχτα,

με τα χείλη κλειστά,

μπρος στην πόρτα μου στέκομαι,

και μετράω τις ώρες,

πότε θα΄ρθει στο διάβα μου

με τα χέρια ανοιχτά.

Ω! κι αν σμίγουν τα δάκρυαστη βροχή που σταλάζει,

εγώ βλέπω στο δρόμο μουένα φως μακρινό,

πάνω απ'όλα τα σύννεφα,

πάνω απ'όλες τις μπόρες,

αντικρίζω την άνοιξηστο βαθύ ουρανό.

Κάποια μέρα ηλιόλουστηθα με πάρει στα χέρια

λευκοφτέρουγος άγγελος να με πάει εκεί,

πάνω απο τ'ανθρώπινα,

πιό ψηλά κι απ' τ'αστέρια,

στην αιώνια την άνοιξη,

στην αιώνια ζωή.