Σάββατο 31 Ιουλίου 2010


10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ep pali edo ego xexexexe :):):):)

ο βασιλιάς του δάσους. είπε...

h gh moy me ton triantafilenio ourano tis...:))
se latrevo aggele mou..:)

Ανώνυμος είπε...

Η αγάπη είναι δρόμος που στον ουρανό σε βγάζει. Κι όταν απαλά σ' αγγίξει τη ζωή σου την αλλάζει.
Η αγάπη είν' αλήθεια μες τα μάτια την διαβάζεις και στους ώμους σου επάνω δυό φτερά θαρρείς πως βάζεις

Ανώνυμος είπε...

Χαμογελάστε
Χαμογελάστε παρακαλώ!!!
Όταν χαμογελάμε είναι σαν να μιλάμε με το θεό. Κι όμως αυτό το χαμόγελο σπάνια το συγκρατούμε, σπάνια μας γίνεται πρόσωπο και όχι προσωπείο. Δεν υπάρχει πιο απαίσιο πρόσωπο από ένα θυμωμένο πρόσωπο. Όταν το πρόσωπο θυμώνει παραμορφώνεται. Γίνεται άγριο και φοβικό. Γίνεται δηλαδή απάνθρωπο. Όλη η ζωή μας ανάμεσα σε αυτά τα δύο "μέτωπα". Οι "καλοι" και οι "κακοί". Σχήμα λόγου πέρα για πέρα. Γιατί ακόμα κι ένας καλός μπορεί να θυμώνει ή ακόμα και ένας κακός να χαμογελά.
Το χαμόγελο αν δε βγαίνει από μέσα μας γίνεται μάσκα. Γίνεται μορφασμός επικίνδυνος. Κρατάμε αυτό που βλέπουμε χωρίς να παραγνωρίζουμε το γεγονός. Από όλα μπορεί να μαθαίνει ο άνθρωπος...Όταν είναι μια γυναίκα χαμογελαστή δεν υπάρχει τίποτε πιο ομορφότερο στον κόσμο. Όταν όμως θυμώνει, τίποτε το πιο αποκρουστικό και το πιο θηριώδες...

Ποιά ήταν η τελευταία φορά που χαμογελάσατε και ποια η τελευταία φορά που θυμώσατε ?? :):)

Ανώνυμος είπε...

εγώ ειμί η θάλασσα της αγάπης .
...και το αλάτι της εσυ γυναίκα της πατριδας της ψυχης μου, συμπαν που το άπυρο μαρτυρας στους θνιτους θεούς...
την παρουσία του θεου αγάπη μέσα στην ψυχή που αγαπά..
η αγάπη δεν είναι ένα περιστέρη στο κλουβι των ...θελω κάπιου άλου...
η αγάπη είναι το περιστερι..που πετα ελεύθερο..μέσα στην ψυχη στο συμπαν της ψυχης του άλου... τόσο απλό και φυσικό είναι αυτό που λογοθετω στην επίγνωση σας άνθρωποι
που βαση της γης το φρώνιμα...
εσεις στην γη αγαπάτε δια του έρωτα..
εμεις στον ουρανό..μαθένουμε πρώτα το τι ειναι η αγάπη...
και μετα ερωτευώμαστε με αυτην...διότη η μόνο ελευθερία είναι αυτή...τα διο κορμια σε μια ψυχη....και το σύμπαν ουρανος σε ανδρα στην γη....
να βρησκει την γυναικα του για γη .
για να γενισει τις νότες που μελοδοποιουν την αγαπη στον ανθρωπο

Ανώνυμος είπε...

δώσε απλοχερα αγαπη χωρίς να θυμάσαι και πάρε χωρίς να ξεχνάς!

Ανώνυμος είπε...

αγάπη ενα αίσθημα π απλώνεται σε δύση και ανατολή
αγάπη είναι η πρώτη καλημέρα το πρωί
η αγάπη είναι της καρδιάς ο βυθός
αγάπη είναι να νικάς την μοναξία της καρδιάς την άβυσσο
αγάπη είναι φλόγες καρδιάς γλυκιές που καινε
...αγάπη ειναι δύναμη να μπορεις στα χείλη να το λένε
αγάπη ειναι ενα χαμογελο που μπορεις να χαρίσεις
αγάπη ειναι οικοδομημα ζωής μην την σβήσεις
η αγάπη είναι της καρδιάς της πλάσης γλυκιά μουσική
αγγιξε την και θα δείς ολος ο κόσμος τραγουδι θα γενει....

Ανώνυμος είπε...

Έμαθα πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ, παρόλες τις προσπάθειες που ίσως καταβάλλουν για το αντίθετο.
Έμαθα, επίσης, πως οι άνθρωποι γινόμαστε πολλές φορές κακοί και εγωιστές και δεν νοιαζόμαστε για τους γύρω μας. Κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας και το πως να πετύχουμε τους στόχους μας ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει να ποδοπατήσουμε κάποιους άλλους για να το πετύχουμε.
Έμαθα πως οι μόνοι άνθρωποι που θα βρίσκονται πάντα δίπλα μου είναι η οικογένειά μου, όπως επίσης έμαθα πως η οικογένεια δεν αποτελείται μόνο από τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε το ίδιο αίμα, αλλά και από αυτούς που επιλέγουμε να περιλάβουμε σ'αυτήν.
Έμαθα πως οι φιλίες είναι δύσκολο να κρατηθούν και πως χρειάζονται κόπο και προσπάθειες, μα το κέρδος είναι ανεκτίμητο και έμαθα επίσης πως οι έρωτες πάνε κι έρχονται μα οι φιλίες -αν είσαι τυχερός- μένουν για μια ζωή.
Έμαθα να ακούω πολλά μα να πιστεύω ελάχιστα. Δεν αρκούμαι πλέον σε λόγια. Θέλω πράξεις.
Έμαθα να αγαπώ και έμαθα -επιτέλους- να δείχνω στους ανθρώπους που αγαπώ την αγάπη μου. Έμαθα ,όμως, και να μην απαιτώ ποτέ την ανταπόδοση αυτού του συναισθήματος.
Έμαθα (αυτό το έχω ξαναπεί) να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς με απωθημένα.
Έμαθα να ζω το σήμερα και να το χαίρομαι γιατί το αύριο δεν ορίζεται από μας και δεν ξέρουμε αν θα 'μαστε εδώ για να το ζήσουμε.
Έμαθα πως στην ζωή δεν χωράνε προγράμματα και πως ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να την προγραμματίσουμε, πάντα θα βρεθεί κάτι για να μας υπενθυμίσει πως αυτό δεν εξαρτάται από μας.
Έμαθα να αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Μέσα από αυτό ωρίμασα και μέσα από αυτά τα λάθη διδάκτηκα πολλά, μα είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά θα τα επαναλάβω.
Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου και να τον συγχωρώ. Αυτό είναι αναγκαίο για να μπορώ να προχωράω μπροστά.
Έμαθα να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, γιατί έτσι, όταν χάνω τα πόδια μου, δεν θα χρειάζεται να βασίζομαι σε κανέναν για να ορθοποδήσω.
Έμαθα να μην στηρίζω τα όνειρα μου σε κανέναν, γιατί μόνο από μένα εξαρτάται η πραγματοποίηση τους.
Έμαθα να σκύβω το κεφάλι όταν με επαινούν και να γυρίζω και το άλλο μάγουλο όταν με χαστουκίζουν.
Έμαθα να μην στρέφω το δάκτυλο μου σε κανένα γιατί πάντα τα άλλα τέσσερα είναι στραμμένα προς εμένα.
Έμαθα πως ανάμεσα στους ανθρώπους που θα συναντήσω στον δρόμο μου, θα 'ναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να μου κάνουν κακό μα έμαθα πια να τους ξεχωρίζω και να τους προσπερνώ.
Το πιο σημαντικό, έμαθα όταν πέφτω, να μαζεύω τις δυνάμεις που μου έχουν απομείνει και να ξανασηκώνομαι...όσες φορές κι αν αυτό συμβαίνει... Ναι, έμαθα να πεισμώνω, να παλεύω και να προσπαθώ.
Έμαθα να αντέχω...
Μπορεί να χάνω προσωρινά τον δρόμο μου, μα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάω τον προορισμό μου...αυτό το έμαθα καλύτερα απ' όλα...

Ανώνυμος είπε...

Έμαθα πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ, παρόλες τις προσπάθειες που ίσως καταβάλλουν για το αντίθετο.
Έμαθα, επίσης, πως οι άνθρωποι γινόμαστε πολλές φορές κακοί και εγωιστές και δεν νοιαζόμαστε για τους γύρω μας. Κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας και το πως να πετύχουμε τους στόχους μας ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει να ποδοπατήσουμε κάποιους άλλους για να το πετύχουμε.
Έμαθα πως οι μόνοι άνθρωποι που θα βρίσκονται πάντα δίπλα μου είναι η οικογένειά μου, όπως επίσης έμαθα πως η οικογένεια δεν αποτελείται μόνο από τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε το ίδιο αίμα, αλλά και από αυτούς που επιλέγουμε να περιλάβουμε σ'αυτήν.
Έμαθα πως οι φιλίες είναι δύσκολο να κρατηθούν και πως χρειάζονται κόπο και προσπάθειες, μα το κέρδος είναι ανεκτίμητο και έμαθα επίσης πως οι έρωτες πάνε κι έρχονται μα οι φιλίες -αν είσαι τυχερός- μένουν για μια ζωή.
Έμαθα να ακούω πολλά μα να πιστεύω ελάχιστα. Δεν αρκούμαι πλέον σε λόγια. Θέλω πράξεις.
Έμαθα να αγαπώ και έμαθα -επιτέλους- να δείχνω στους ανθρώπους που αγαπώ την αγάπη μου. Έμαθα ,όμως, και να μην απαιτώ ποτέ την ανταπόδοση αυτού του συναισθήματος.
Έμαθα (αυτό το έχω ξαναπεί) να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς με απωθημένα.
Έμαθα να ζω το σήμερα και να το χαίρομαι γιατί το αύριο δεν ορίζεται από μας και δεν ξέρουμε αν θα 'μαστε εδώ για να το ζήσουμε.
Έμαθα πως στην ζωή δεν χωράνε προγράμματα και πως ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να την προγραμματίσουμε, πάντα θα βρεθεί κάτι για να μας υπενθυμίσει πως αυτό δεν εξαρτάται από μας.
Έμαθα να αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Μέσα από αυτό ωρίμασα και μέσα από αυτά τα λάθη διδάκτηκα πολλά, μα είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά θα τα επαναλάβω.
Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου και να τον συγχωρώ. Αυτό είναι αναγκαίο για να μπορώ να προχωράω μπροστά.
Έμαθα να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, γιατί έτσι, όταν χάνω τα πόδια μου, δεν θα χρειάζεται να βασίζομαι σε κανέναν για να ορθοποδήσω.
Έμαθα να μην στηρίζω τα όνειρα μου σε κανέναν, γιατί μόνο από μένα εξαρτάται η πραγματοποίηση τους.
Έμαθα να σκύβω το κεφάλι όταν με επαινούν και να γυρίζω και το άλλο μάγουλο όταν με χαστουκίζουν.
Έμαθα να μην στρέφω το δάκτυλο μου σε κανένα γιατί πάντα τα άλλα τέσσερα είναι στραμμένα προς εμένα.
Έμαθα πως ανάμεσα στους ανθρώπους που θα συναντήσω στον δρόμο μου, θα 'ναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να μου κάνουν κακό μα έμαθα πια να τους ξεχωρίζω και να τους προσπερνώ.
Το πιο σημαντικό, έμαθα όταν πέφτω, να μαζεύω τις δυνάμεις που μου έχουν απομείνει και να ξανασηκώνομαι...όσες φορές κι αν αυτό συμβαίνει... Ναι, έμαθα να πεισμώνω, να παλεύω και να προσπαθώ.
Έμαθα να αντέχω...
Μπορεί να χάνω προσωρινά τον δρόμο μου, μα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάω τον προορισμό μου...αυτό το έμαθα καλύτερα απ' όλα...

Ανώνυμος είπε...

Έμαθα πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ, παρόλες τις προσπάθειες που ίσως καταβάλλουν για το αντίθετο.
Έμαθα, επίσης, πως οι άνθρωποι γινόμαστε πολλές φορές κακοί και εγωιστές και δεν νοιαζόμαστε για τους γύρω μας. Κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας και το πως να πετύχουμε τους στόχους μας ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει να ποδοπατήσουμε κάποιους άλλους για να το πετύχουμε.
Έμαθα πως οι μόνοι άνθρωποι που θα βρίσκονται πάντα δίπλα μου είναι η οικογένειά μου, όπως επίσης έμαθα πως η οικογένεια δεν αποτελείται μόνο από τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε το ίδιο αίμα, αλλά και από αυτούς που επιλέγουμε να περιλάβουμε σ'αυτήν.
Έμαθα πως οι φιλίες είναι δύσκολο να κρατηθούν και πως χρειάζονται κόπο και προσπάθειες, μα το κέρδος είναι ανεκτίμητο και έμαθα επίσης πως οι έρωτες πάνε κι έρχονται μα οι φιλίες -αν είσαι τυχερός- μένουν για μια ζωή.
Έμαθα να ακούω πολλά μα να πιστεύω ελάχιστα. Δεν αρκούμαι πλέον σε λόγια. Θέλω πράξεις.
Έμαθα να αγαπώ και έμαθα -επιτέλους- να δείχνω στους ανθρώπους που αγαπώ την αγάπη μου. Έμαθα ,όμως, και να μην απαιτώ ποτέ την ανταπόδοση αυτού του συναισθήματος.
Έμαθα (αυτό το έχω ξαναπεί) να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς με απωθημένα.
Έμαθα να ζω το σήμερα και να το χαίρομαι γιατί το αύριο δεν ορίζεται από μας και δεν ξέρουμε αν θα 'μαστε εδώ για να το ζήσουμε.
Έμαθα πως στην ζωή δεν χωράνε προγράμματα και πως ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να την προγραμματίσουμε, πάντα θα βρεθεί κάτι για να μας υπενθυμίσει πως αυτό δεν εξαρτάται από μας.
Έμαθα να αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Μέσα από αυτό ωρίμασα και μέσα από αυτά τα λάθη διδάκτηκα πολλά, μα είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά θα τα επαναλάβω.
Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου και να τον συγχωρώ. Αυτό είναι αναγκαίο για να μπορώ να προχωράω μπροστά.
Έμαθα να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, γιατί έτσι, όταν χάνω τα πόδια μου, δεν θα χρειάζεται να βασίζομαι σε κανέναν για να ορθοποδήσω.
Έμαθα να μην στηρίζω τα όνειρα μου σε κανέναν, γιατί μόνο από μένα εξαρτάται η πραγματοποίηση τους.
Έμαθα να σκύβω το κεφάλι όταν με επαινούν και να γυρίζω και το άλλο μάγουλο όταν με χαστουκίζουν.
Έμαθα να μην στρέφω το δάκτυλο μου σε κανένα γιατί πάντα τα άλλα τέσσερα είναι στραμμένα προς εμένα.
Έμαθα πως ανάμεσα στους ανθρώπους που θα συναντήσω στον δρόμο μου, θα 'ναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να μου κάνουν κακό μα έμαθα πια να τους ξεχωρίζω και να τους προσπερνώ.
Το πιο σημαντικό, έμαθα όταν πέφτω, να μαζεύω τις δυνάμεις που μου έχουν απομείνει και να ξανασηκώνομαι...όσες φορές κι αν αυτό συμβαίνει... Ναι, έμαθα να πεισμώνω, να παλεύω και να προσπαθώ.
Έμαθα να αντέχω...
Μπορεί να χάνω προσωρινά τον δρόμο μου, μα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάω τον προορισμό μου...αυτό το έμαθα καλύτερα απ' όλα...