Κυριακή 4 Απριλίου 2010


δεν μπορείς να φυλακίσεις την αγάπη
πρέπει ελεύθερη να την κρατάς
μα όταν σε προδώσει
τότε αρχίζεις να πονάς!!!!

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εχουμε πλατυτερους δρομους, αλλα στενοτερες αντιληψεις.

-Αγοραζουμε - Ξοδευουμε πολλα, αλλα απολαμβανουμε λιγα.

-Υπαρχουν περισσοτερα τροφιμα, κι ομως χειροτερη διατροφη.

-Εχουμε μεγαλυτερα σπιτια, μα... μικροτερες οικογενειες.

-Εχουμε περισσοτερες ανεσεις,αλλα λιγοτερο χρονο.

-Περισσοτερα πτυχια και γνωση, ομως λιγοτερο λογικους ανθρωπους.

-Εχουμε πολους ειδημονες, αλλα περισσοτερα προβληματα.

-Πολλαπλασιαμε τα υπαρχοντα μας και μειωσαμε τις αξιες μας.

-Μιλαμε πολυ, αλλα αγαπαμε σπανια και μισουμε συχνα.

-Μαθαμε να εξασφαλιζουμε τα προς το ζην, αλλα δεν μαθαμε να ζουμε.

-Προσθεσαμε χρονια στη ζωη μας, ομως οχι ζωη στα χρονια μας.

-Φθασαμε ως το φεγγαρι, και δυσκολευομαστε να διασχισουμε ενα δομο,
για να συναντησουμε τον γειτονα μας.

-Κατακτησαμε το διαστημα και χασαμε το δικο μας πλανητη.

-Διασπασαμε το ατομο, αλλα οχι και τις προκαταληψεις.

-Εχουμε υψηλοτερα εισοδηματα, αλλα χαμηλοτερες ηθικες αξιες.

-Ζουμε στην εποχη των υψηλων κερδων και... των ρηχων ανθρωπινων σχεσεων.

-Κτιζουμε πολυτελη σπιτια, αλλα διαλυουμε την οικογενεια.

Η ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΗ.
Η ΑΠΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΗΜΗ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

Το παράδοξο των καιρών μας
είναι ότι έχουμε όλο και πιό πολλά
πελώρια κτήρια, μα ηθική πιό χαμηλή
Λεωφοριόδρομους πιό φαρδείς
μα πιό στενούς ορίζοντες στη σκέψη.
Ξοδεύουμε περισσότερο
αλλά έχουμε λιγότερα.
αγοράζουμε περισσότερα
μα απολαυμάνουμε λιγότερα.
Έχουμε σπίτια πιό μεγάλα
και οικογένειες μικρότερες,
έχουμε μεγαλύτερη άνεση
μα όλο και λιγότερο χρόνο.
Έχουμε μεγαλύτερη εκπαίδευση
μα λιγότερη καλή διαθεση,
περισσότερες γνώσεις,
μα μικρότερη γρόνηση,
περισσότερους ειδικούς
αλλά και περισσότερα προβλήματα,
περισσότερα φάρμακα
μα λιγότερη υγεία.
Πίνουμε και καπνίζουμε πολύ,
ξοδεύουμε χωρίς συλλογισμό
γελάμε ελάχιστα
οδηγούμε με βιασύνη
θυμώνουμε εύκολα,
μένουμε άγρυπνοι τα βράδια
ξυπνάμε κουρασμένοι,
Βλέπουμε πολύ τηλεώραση
μα σπάνια προσευχόμαστε.
Πολλαπλασιάσαμε τις ιδιοκτησίες μας,
ελαχιστοποιήσαμε τις αξίες μας,
Μιλάμε πολύ,
αγαπάμε όλο και πιό λίγο,
και συχνότερα μισούμε.
Μάθαμε πως να κερδίζουμε
τα προς το ζήν
αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.
Καταφέραμε να αυξήσουμε
το μέσο όρο της ζωής
αλλά δεν προσθέσαμε ζωή στα χρόνια μας.
Πήγαμε και γυρίσαμε στη Σελήνη
μα δεν καταφέρνουμε να διασχίσουμε
το δρόμο για να συναντήσουμε
το γείτονά μας.
Καταφέραμε να κατακτήσουμε
το σύμπαν, αλλά όχι τον εαυτό μας.
Φτιάξαμε πράγματα μεγάλα
αλλά όχι και καλύτερα.
Καταφέρνουμε να καθαρίζουμε
την ατμόσφαιρα του χώρου μας
αλλά μολύναμε την ψυχή μας.
Δαμάσαμε το "Ατομο"
αλλά όχι τις προκαταλήψεις.
Γράφουμε περισσότερο
μα μαθαίνουμε λιγότερο.
Κάνουμε σχέδια μεγάλα,
μα πραγματοποιούμε ελάχιστα.
Μάθαμε καλά την βιασύνη
μα καθόλου την αναμονή.
Φτίαχνουμε μεγαλύτερα κομπιούτερ
για να χωρέσουν πιό πολλά δεδομένα
και να παράγουμε περισσότερα αντίγραφα
αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.
Ζούμε στην εποχή των fast food
(της έτοιμης τροφής)
και της αργής πέψης
μεγάλοι άνθρωποι, ανώριμοι χαρακτήρες,
πλούσια κέρδη και φτωχές σχέσεις.
Ζούμε σε εποχές διπλών εισοδημάτων
και πολλών διαζυγίων,
όμορφα σπίτια, μα διαλυμένες οικογένειες.
Ζούμε σε εποχές γρήγορων ταξιδιών
με παιδικές πάνες της μιας χρήσης,
με χαμένη ηθική
και σχέσεις μιας βραδιάς,
με υπέρβαρα σώματα και με χάπια
πού σε κάνουν να νοιώθεις
ικανός για όλα, από την απόλαυση
ως την ηρεμία, ώς το θάνατο.
Είναι η εποχή που βρίσκεις
πάμπολλα πράγματα στη βετρίνα
και τίποτα στην αποθήκη.
Μια εποχή που η τεχνολογία
μπορεί να σου φέρει αυτό το γράμμα
που μπορεί να επιλέξεις να μοιραστείς το περιεχόμενο του
με άλλους ή να το σβήσεις.
Θυμήσου όμως να ξοδεύεις το χρόνο σου
με τους αγαπημένους σου σήμερα
γιατί δεν θα είναι μαζί σου για πάντα.
Θυμήσου να πείς μια λέξη γλυκειά
στο παιδί που σε κοιτά με υποταγή
γιατί γρήγορα θα μεγαλώσει
και θα φύγει απο κοντά σου.
Θυμήσου να δώσεις μια θερμή αγκαλιά
σ'αυτόν που βρίσκεται στο πλευρό σου,
γιατί αυτός είναι ο μοναδικός πλούτος
που μπορείς να μοιραστείς με την καρδιά,
και δεν σου κοστίζει τίποτα.
Θυμήσου να πείς "σας Αγαπώ"
στούς αγαπημένους σου
μα πάνω απ' όλα σκέψου το.
Ένα φιλί και μια αγκαλιά
μπορούν να γιατρέψουν πληγές
που βρίσκονται βαθειά στη ψυχή.
Θυμήσου να σφίξεις τα χέρια
και να χαρείς αυτές τις στιγμές,
γιατί μια μέρα κι αυτός ο άνθρωπος
ίσως να μην είναι πιά κοντά σου.
Πρόσφερε χρόνο στην Αγάπη,
δώσε χρόνο στην συζήτηση
και χάρησε χρόνο για να μοιραστείς
πολύτιμες σκέψεις του μυαλού σου

Ανώνυμος είπε...

stelnontas ayta ta poihmatakia kai ta sofa logia einai deigma ektimish mayto to tropo thelo na sou deixo to EYXARISTO MOU !!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι… Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα… Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του. Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε…«Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει… Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…». Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους… Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν: «Αγαπημένε μου γιέ, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις… όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι… Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου». Η μητέρα σου

Ανώνυμος είπε...

AGAPH !!!!!!!!!!!

anasa είπε...

μέσα από τα όμοφα ποιηματάκια σου καρδούλα μου και τα σοφά σου λόγια διδάσκομαι πολλά πράγματα..

επίσης τα αναρτώ και στο facebook να τα βλέπουν όλοι..

εγώ σ΄ευχαριστώ θερμά:))))
φιλιά πολλά αγγελούνι μου!!!!!

Ανώνυμος είπε...

to xero agaph mou oti ta vazeis sto profil tou ioannh soupa oti eimai konta tou ki as mh fenome !!! diakritika stirizo to erhgo tou ki to diko sas olon edo pou eiste dipla tou !!! se eyxaristo pou me ektimas to niotho ayto ki pistepseme me galinevei to oti me ektimoun kapoioi anthropoi !!! ta poihmatakia ayta de einai dika mou ta vrisko ta dialego ki anarto pantou oti omorfo kai didaktiko vrisko gia na didaskonte oloi mesa apo th sofia tous :):):):)

Ανώνυμος είπε...

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ............................. ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ? ............................. ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ? ............................. ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΟΥ...... ΜΕ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ................. ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ....!!!!! :):):):)

Ανώνυμος είπε...

Η θαλασσα των αναμνησεων ειναι καλα κρυμμενη στην ψυχη καθε ανθρωπου, τις στιγμες που το επιζητουμε βουταμε στο βυθο της κ αναγνωριζουμε χρωματα που ποτε δεν ξεραμε πως ειχαμε δει, μπαινουμε σ ενα παραλληλο συμπαν που η καρδια πλεον δεν αγγιζει κ δεν πληγωνεται, μονο κρατα οτι την ωθει στα μακρινα της ταξιδια

anasa είπε...

σ΄αγαπώ πολύυυ πολύυυυ...
ο ιωάννης είπε να σου στείλω πολλά πολλά μάκια και ότι είναι μαζί σου!!!!

σε ευχαριστώ για όλα αγγελούνι μου!!

Ανώνυμος είπε...

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ....


:):):):)

Ανώνυμος είπε...

Ένα χαμόγελο αξίζει πολλά. Κάνει πλούσιο εκείνον που το παίρνει, χωρίς να κάνει φτωχότερο εκείνον που το δίνει!!

Το ότι σ' αγαπάω
δεν σε κάνει ξεχωριστή,
το ότι είσαι ξεχωριστή
με έκανε να σ' αγαπώ


afieromeno sta aggelounia kai ton ioannh mas :):):)

Ανώνυμος είπε...

Γύρισα όλο τον κόσμο και άκουσα όλα τα "ΑΓΑΠΩ"΄
Αλλά το πιο ώραίο είναι το ελληνικό
Γιατί είναι το μόνο που ξεκινάει από Α και τελειώνει σε Ω!