Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010



ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΨΥΧΗ!!!

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

glukaaaaaaaaaaaaaaaaaa loukoumakia :):):):)

Ανώνυμος είπε...

Κάπου είχα διαβάσει ότι οι άγγελοι είναι οι σκέψεις αγάπης του Θεού που υλοποιούνται... Η ύπαρξη των αγγέλων δηλώνει ξεκάθαρα πόσο ξεχωριστοί είμαστε εμείς οι άνθρωποι για τον Θεό που ο κάθε ένας από μας έχει ολόκληρες στρατιές πολλές φορές γύρω του! Αν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε το μεγαλείο της αγάπης Του για εμάς, θα καταλαβαίναμε καλύτερα τις αγγελικές παρουσίες γύρω μας. Είμαστε το τιμώμενο πρόσωπο στο Σύμπαν και έχουμε πολλές αγγελικές παρουσίες που μας φροντίζουν, μας προστατεύουν και μας καθοδηγούν.

anasa είπε...

έτσι είναι καρδούλα μου
ο θεός μας προστατεύει έχοντας μοιριάδες αγγέλους στο πλευρό μας..

η αγάπη του θεού να είναι πάντα κοντά μας!!!

Ανώνυμος είπε...

tous aggelous tous agapo polu einai oi filoi pou de tha mas prodosoun pote einai ta aderfia mas :):):):)

Ανώνυμος είπε...

mia martiria apo tis xiliades pou vrika gia thavmata aggelon ....... :):):)


παιδια καποιος ειπε οτι δεν πιστευει σε αυτα...το μονο που εχω να πω ειναι οτι οποιος πιστευει ξερει....ο ανηψιος του πατερα μου ειχε παει να προσκυνισει μονοσ του καθως με τουσ δικους του βγηκε εξω αλλα ειπε να παει πισω.....πηγε κανει τον σταυρο του και του εμφανιζεται και τον αγκαλιαζει ο αρχαγγελος μιχαηλ με τα φτερα και φοβιθηκε και ετρεχε :):):):)

Ανώνυμος είπε...

mia paraxenh empiria pou diigithike kapoia

Όταν ήμουν 8 μηνών έγκυος στην κόρη μου, ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη κι απογοητευμένη από τον δίχρονο γιο μου. Η συμπεριφορά του ήταν διαφορετική από αυτή των υπολοίπων παιδιών. Αργότερα, στα 4 του χρόνια, διαγνώστηκε ότι έπασχε από A.D.H.D. που εκδηλωνόταν με εξασθένιση του νευρικού συστήματος κι επιθετική συμπεριφορά. Πριν από αυτό όμως δεν ήξερα τι συνέβαινε μ' εκείνον.
Ήμουν τόσο φοβισμένη για το ότι
θα μπορούσε και το άλλο μου παιδί να έχει παρόμοιο πρόβλημα. Ένιωθα κουρασμένη επειδή ο γιος μου δεν κοιμόταν σχεδόν ποτέ τα βράδια κι είχα έναν σύζυγο στον οποίον δε μπορούσα να βασιστώ. Ένιωθα αποτυχημένη.
Στις 7 περίπου το πρωί άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα παρόλο που ήταν πολύ νωρίς για κάποια επίσκεψη. Σηκώθηκα, αλλά ή πόρτα ήταν ήδη ανοιχτή. Τρομοκρατήθηκα επειδή οι μόνοι άνθρωποι που είχαν κλειδί ήταν δύο ο τότε σύζυγος μου κι ο σπιτονοικοκύρης. Ο σύζυγος μου όμως δούλευε κι ο σπιτονοικοκύρης μας δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο.
Ποιόν αντίκρισα όμως; Τον παππού μου, που ανέβαινε τις σκάλες χαμογελώντας και τότε ούρλιαξα από χαρά. Τον ρώτησα πως το έκανε αυτό, ποιος τον έφερε και γιατί δεν τηλεφώνησε. Τα πιο πρόσφατα νέα που είχα για εκείνον ήταν πριν από μερικές μέρες που έμαθα πως ήταν άρρωστος στο κρεβάτι. Μου απάντησε πως ήρθε να με δει για λίγο, κάτι το οποίο με αναστάτωσε.
Με ρώτησε: «που είναι ο γιος σου;» Του απάντησα πως επιτέλους κοιμόταν και πως ένιωθα πολύ μόνη, απογοητευμένη σα μητέρα και φοβισμένη. Με διέκοψε αγκαλιάζοντας με και μου είπε να κάνω έναν καφέ. «Τώρα είναι ώρα να φύγω. Ήρθα μόνο για να δώσω την ευχή μου στο γιο σου», μου είπε. Όταν ξάπλωσα πάλι, με σκέπασε και με κοίταξε με πολλή αγάπη, λέγοντας μου: «Αγκάλιασε με! Θα γεννήσεις μια κόρη και θα είστε καλά κι οι δυο σας». Χαμογέλασα και μου είπε ξανά να τον αγκαλιάσω και πως με αγαπάει πολύ. Όταν το έκανα όμως, κατάλαβα πως αγκάλιασα το κενό! Δεν ήταν κανείς μαζί μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως ο παππούς μου πέθανε και τηλεφώνησα στην γιαγιά μου. Της είπα κλαίγοντας τι συνέβη αλλά εκείνη επέμεινε πως ο παππούς μου ζούσε κι ήταν καλά. Όταν της ζήτησα να πάει να κοιτάξει μου τον έδωσε στο τηλέφωνο.
Ποιος με επισκέφθηκε όμως εκείνο το πρωί; Γιατί έμοιαζε στον παππού μου;"


aggelos htan ???

Ανώνυμος είπε...

Σε ουρανους θα ζω να σε κοιταω..σε καθε πραξη σου κακη ποσο ποναω...με την χαρα σου ζω οταν κοιταζει,σαν το χρυσο μες την καρδουλα σου να σταζει.

Θα ειμαι αορατος για παντα στο πλευρο σου,το πιο λευκο κομματι μες το ριζικο σου..δε θα μιλω θα ζω να σε κοιταω..εμαθα πριν σε βρω να σ'αγαπαω..σε ομιχλης γαλαζιους ουρανους αγαπημενους,θα τραγουδω για τους αδικημενους...αυτους που δεν μπορουν πως να βιωσουν..και εναν αγγελο μικρο ποτε δε σωσουν.

Το βραδυ θαρθω στη ζωη σου,για να μετρω την καθε αναπνοη σου..ονειρα φερνω να αντεξεις,μες τον παραδεισο να τρεξεις..μικρη κυρα μου αγαπημενη,γιορταζες χτες μα λυπημενη..ο αγγελος σου που ποναει,λεει παντου πως σ'αγαπαει.

Σαν ιστορια ξεχασμενη..σαν ονειρο αγαπημενη...θαρχομαι βραδυ να χαριζω το προσωπο σου θα αγγιζω..σαν αγγελος χρονια γυρναω διπλα σου ζω παραπαταω,και την σκια σου αγκαλιαζω..με αγαπης λογια σχεδιαζω.

ΑΠΛΑ ΙΠΕΡΟΧΟ .........